Oι ριπές των Γερμανών βρήκαν μια άμοιρη χελώνα κι έτσι σώθηκε ο κρυμμένος Ιταλός φυγάς

Κύριε διευθυντά 
Με αφορμή δύο επιστολές (φύλλα 18ης Μαρτίου και 1ης Απριλίου) που αναφέρονται σε διάφορες βάρβαρες κακοποιήσεις χελωνών κατά το όχι και πολύ μακρινό παρελθόν, θα ήθελα να αναφέρω ένα περιστατικό με «πρωταγωνίστρια» μία χελώνα, η οποία με την ακούσια «θυσία» της έσωσε κυριολεκτικά έναν άνθρωπο. Με τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας το 1943, ως γνωστόν, όσοι Ιταλοί στρατιωτικοί δεν ήθελαν πλέον να συνεχίσουν τον πόλεμο στο πλευρό των Γερμανών, προσπαθούσαν να κρυφτούν μέχρι να βρουν τρόπο να αποδράσουν για την πατρίδα τους. Γερμανικά αποσπάσματα «χτένιζαν» τις περιοχές για να τους εντοπίσουν. Η προσωρινά αγγλοκρατούμενη Κως καταλήφθηκε από γερμανικές δυνάμεις της Ρόδου τον Οκτώβριο του 1943. Ενας ξεμοναχιασμένος Ιταλός στρατιώτης ήλθε ξαφνικά αντιμέτωπος με γερμανικό απόσπασμα στη θέση Πόρτες και συγκεκριμένα στην αρχή των χαμηλών λόφων του Χαϊτάρη, απ’ όπου, μετά τα λιβάδια του Πυλιού, ανεβαίνουμε προς το απέραντο οροπέδιο της Αντιμάχειας. Δεν υπήρχε καμιά πιθανότητα να γλιτώσει. Από ένστικτο όρμησε και χώθηκε μέσα σε πυκνή θαμνώδη βλάστηση με κυρίαρχα τα σπάρτα και τα αγκαθωτά βάτα, πριν καν προφθάσουν οι Γερμανοί να τον σημαδέψουν. Εμεινε ακίνητος. Οι Γερμανοί ήλθαν κοντά, δευτερόλεπτα όμως πριν τον εντοπίσουν, άκουσαν έναν σιγανό θόρυβο. Βέβαιοι ότι εκεί είχε «τρυπώσει» ο φυγάς, τον «γάζωσαν» με πυκνούς πυροβολισμούς και συνέχισαν την πορεία τους. Μετά από αρκετή ώρα ο Ιταλός σύρθηκε λίγα μέτρα, όπου διαπίστωσε κατάπληκτος ότι μία μεγάλη χελώνα είχε γίνει κομμάτια! Σώθηκε, γύρισε στην πατρίδα του, έκανε οικογένεια. Ποτέ όμως δεν ξέχασε τη χελώνα που ήταν η αιτία να επιζήσει. Τη δεκαετία του 1980, ώριμος πια, ήλθε με την οικογένειά του στην Κω για να προσκυνήσουν το σημείο που έζησε αυτό το θαύμα.

Διαβάστε όλο το άρθρο στην πηγή