Ακόμα θυμάμαι το πρώτο βιβλίο που έγινε δικό μου (Τα παππούτσια του Αννίβα της Άλκης Ζέη), που με ένοιαζε να μην το ζωγραφίσω, που μπορούσα να διαβάσω τα γράμματά του κι αυτά είχαν απόλυτη συνοχή και μία ιστορία που μιλούσε στην καρδιά μου. Ακόμα θυμάμαι την αφιέρωση του μπαμπά μου στην πρώτη σελίδα με πράσινο στιλό. Είχα διαβάσει κι άλλα πριν από αυτό, αλλά τότε ήταν που μεγάλωσα αρκετά για να μπορέσω να καταλάβω τι σημαίνει πλάθω εικόνες με τη φαντασία μου, ταυτίζομαι με τους ήρωες, ζω την ιστορία που γράφει κάποιος στις σελίδες. Τα παιδικά βιβλία έγιναν σημείο αναφοράς μου, μέχρι που έδωσαν τη σκυτάλη στα βιβλία της εφηβικής λογοτεχνίας, της νεανικής λογοτεχνίας, της ενήλικης. Μία σκυτάλη που δεν πέφτει ποτέ από τον ένα τίτλο στον άλλο.
Διαβάστε όλο το άρθρο στην πηγή
Όλες οι Ειδήσεις στο lifebuzz.gr
- Ακολουθήστε μας στο Google News
- Ακολουθήστε μας στο Facebook
- Ακολουθήστε μας στο Twitter
- Ακολουθήστε μας στο Instagram