Συνόδευση μέχρι τέλους

Νομοθετήθηκε πρόσφατα στη χώρα μας (ν. 5007/2022) το «Ολοκληρωμένο σύστημα παροχής ανακουφιστικής φροντίδας». Δεν υποτιμώ διόλου τη σημασία ενός νόμου, αλλά μεγαλύτερη έχει ασφαλώς η εφαρμογή του

Νομοθετήθηκε πρόσφατα στη χώρα μας (ν. 5007/2022) το «Ολοκληρωμένο σύστημα παροχής ανακουφιστικής φροντίδας». Δεν υποτιμώ διόλου τη σημασία ενός νόμου, αλλά μεγαλύτερη έχει ασφαλώς η εφαρμογή του. Στην Ελλάδα η ανακουφιστική φροντίδα για όσους πάσχουν από βαριά, απειλητική για τη ζωή τους αρρώστια ή από χρόνια εξελικτική είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Το κενό το αναπληρώνει στο μέτρο των μικρών δυνάμεών της, αλλά πάντως με εξαιρετικό τρόπο, η Γαλιλαία της Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής. Απέναντι στην οδυνηρή πραγματικότητα της θανάσιμης αρρώστιας, όταν όλες οι θεραπείες έχουν δοκιμαστεί και ο θάνατος πλησιάζει, η ανακουφιστική φροντίδα δεν αποτελεί επιλογή, την οποία μπορούμε να κάνουμε ή να μην κάνουμε, αλλά κοινή υποχρέωση του κράτους, της κοινωνίας, της οικογένειας, των συγγενών και φίλων, του καθενός μας. Η ανακουφιστική φροντίδα είναι εξαιρετικά λεπτή και δύσκολη δουλειά, απαιτεί ειδική εκπαίδευση και ξεχωριστά ανθρώπινα χαρίσματα. Οι άνθρωποι της ανακουφιστικής φροντίδας, όπου αυτή παρέχεται πραγματικά, γιατροί, νοσηλευτές, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, εθελοντές, αποτελούν συχνά συγκλονιστικά ανθρώπινα παραδείγματα. Είναι εκεί δίπλα στον άρρωστο, στην πιο βαριά στιγμή της ζωής του, και ακούν με προσοχή και αγάπη την κραυγή του, το κλάμα, τη διαμαρτυρία, το παράπονο, την αγανάκτησή του. Συνοδεύουν τον άρρωστο βήμα βήμα, χωρίς ιδεολογίες και κοσμοθεωρίες, χωρίς πρόγραμμα, με τα χέρια τους, με το βλέμμα τους, με το σώμα τους. Τον αναγνωρίζουν, μέσα στα σωληνάκια και στην έσχατη κατάπτωση, ως συνάνθρωπο άξιο φροντίδας και αγάπης, λένε «εμείς» με εκείνον που πεθαίνει!

Διαβάστε όλο το άρθρο στην πηγή