«Εχω ξεχάσει τι είναι ελευθερία» – Ο καθημερινός αγώνας των φροντιστών ατόμων με άνοια

«Θα πρέπει να υπάρχει μια τηλεφωνική γραμμή 24 ώρες το 24ωρο, στην οποία θα μπορούμε να απευθυνθούμε», λέει στην «Κ» η κ. Πολυζώη, η οποία φροντίζει τη μητέρα της

«Η μητέρα μου έμενε στην επαρχία. Από τη στιγμή που έγινε η διάγνωση μετακόμισε στην Αθήνα και ανέλαβα εγώ την ευθύνη της. Εγώ, ο σύζυγός μου και το παιδί μου πρέπει να συμβιώσουμε σε ένα σπίτι. Εξτρα δωμάτιο δεν υπάρχει. Ο τριθέσιος καναπές έφυγε και στη θέση του μπήκε νοσοκομειακό κρεβάτι». Η Μαρία Πολυζώη πριν από περίπου τρία χρόνια ανέλαβε τη φροντίδα της μητέρας της όταν διαπιστώθηκε ότι πάσχει από Αλτσχάιμερ. Στην αρχή η αποδοχή ήταν δύσκολη. Οπως αναφέρει στην «Κ», «πήγα τη μητέρα μου σε όσο περισσότερα κέντρα και επαγγελματίες υγείας, γιατί στην αρχή δεν θες να πιστέψεις ότι είναι αυτή η διάγνωση. Κάνεις προσπάθεια να αλλάξεις αυτή τη διάγνωση. Κάποια στιγμή, όταν έρχεται η αποδοχή, σηκώνεις τα μανίκια».

Διαβάστε όλο το άρθρο στην πηγή