Δείπνο στο Monzù: Αυτές οι παπαρδέλες δεν είναι παπαρδέλες

Ο Γιάννης Λιόκας παρουσιάζει ένα παιχνιδιάρικο μενού γευσιγνωσίας στο κηφισιώτικο εστιατόριο που έχει τις comfort, έχει και τις πιο δημιουργικές, πιο «λεπτές» στιγμές του.

Έχω βρεθεί αρκετές φορές στο χτισμένο στα τέλη του 19^ου αιώνα αρχοντικό που στεγάζει το Monzù. Στο παρελθόν έχει φιλοξενήσει διάφορα γευστικά «σενάρια», ελληνικά κι ιταλικά κατά βάση. Τώρα έχει στοιχεία και των μεν και των δε. Από τότε που άνοιξε το εστιατόριο, το 2020, ο Γιάννης Λιόκας, επέλεξε να παρουσιάσει μια κουζίνα με ιταλική αφετηρία, μπολιασμένη με ελληνικά προϊόντα μικρών παραγωγών από διάφορες περιοχές. Μπορείς να καθίσεις σε κάποια από τα τραπέζια του μεσοβδόμαδα για μια σαλάτα κι ένα πιάτο ζυμαρικών ή μια πίτσα – εκείνη με σπανάκι, ελληνική τρούφα, φλοίδες παλαιωμένης γραβιέρας σπηλιάς και βουβαλίσια μοτσαρέλα, που δοκίμασα πρόσφατα, με προζυμένιο ζυμάρι, αφράτο και εύπεπτο, τυρί τόσο-όσο, είναι πολύ καλή. Μπορείς και να κινηθείς προς τα πιο, ας το πω έτσι, «έντεχνα» πιάτα. Πολλά από αυτά θα τα βρεις και στο μενού γευσιγνωσίας, το οποίο ξεκίνησε να σερβίρεται φέτος τον χειμώνα, κάθε Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη.

Διαβάστε όλο το άρθρο στην πηγή